Objawy syndromu poaborcyjnego (PAS)

Niektóre bądź większość z podanych poniżej symptomów mogą towarzyszyć kobiecie, która dopuściła się aborcji, a która przechodzi przez depresję z nią związaną. Należy pamiętać jednak, iż wiele kobiet nie wiąże swojej depresji z aborcją i szukają pomocy dopiero w kilkanaście, bądź kilkadziesiąt lat po zabiegu. Wiele z tych objawów mogą pojawić się w niedługim czasie po aborcji.

• Niskie poczucie własnej wartości

• Depresja

• Poczucie winy

• Żałoba po straconym dziecku

• Tendencje samobójcze (w USA od 1800 do 4000 kobiet, które dzwoniło pod linie telefoniczna Suicide Anonymous, pomagającą osobom myślącym o samobójstwie, dokonały aborcji do 35 miesięcy wstecz. Badanie przeprowadzone przez Meta Uchtman, Suicide Anonymous w Ohio)

• Problemy z nawiązaniem stałego związku

• Złość

• Nagłe powroty do przeszłości

• Problemy z alkoholem, narkotykami

• Problemy z seksualnością- lęk przez współżyciem, bądź rozwiązłość seksualna

• Problemy z jedzeniem (anoreksja, bulimia)

• Fobie

• Chęć odpokutowania bądź zastąpienia usuniętego dziecka innym dzieckiem (wiele kobiet zachodzi w ciążę do roku po dokonanej aborcji. Emergency Pregnancy Counsellors podaje iż około 50% ich klientek przeszło przez aborcję)

• Lęk o istniejące już dzieci

• Problemy z wyrażaniem emocji

• Obojętność emocjonalna

• Ból fizyczny (bóle narządów rodnych, skurcze mięśni o podłożu psychicznym bądź anatomicznym)

• Problemy w trakcie porodu

• Porody przedwczesne

• Poronienia

• Bezpłodność

• Problemy ze snem (sny o dzieciach, halucynacje słuchowe- płacz niemowlęcia, koszmary)

• Zwiększona czujność

• Problemy z koncentracją

• Unikanie czynności przypominających o dziecku/aborcji/ciąży

• Zakończenie związku

• Chęć ukarania samej siebie

• Niepokój podczas kolejnych ciąży

• Stworzenie wyimaginowanego dziecka

• Fascynacja dziećmi i narodzinami, która może przejść w obsesję ( kobieta może interesować się dziećmi, które są w wieku jej straconego dziecka, może także związać się z lalką, bądź innym przedmiotem, który ważyłby, mierzył tyle ile jej dziecko w momencie aborcji.)

Tekst opublikowany za uprzejmością British Victims of Abortion, “Manifestation of Postabortion Trauma”.

Jak to się robi w Rosji...

Przedstawiamy pilot dokumentu Davida Kinselli "Killing girls", który przedstawia sytuację kobiet w Rosji. Bohaterkami są kobiety, które zmagają się ze swoim macierzyństwem, nastolatki poddające się późnym aborcjom, personel medyczny, będący świadkiem wielu tragedii. Film jest jeszcze w trakcie realizacji, premiera ma odbyć się w bieżącym roku.

UWAGA! FILM DLA OSÓB POWYŻEJ 16 LAT

Pomoc dla WAS

Czekamy na Wasze świadectwa, oferujemy realną pomoc dla tych Kobiet , które się jeszcze wahają co zrobić oraz dla tych, które mają problemy po aborcji. Zdrowotne, emocjonalne, prawne.

Jesteśmy dla Was - piszcie, to jest Wasz blog !

doscmilczenia(małpa)gmail.com

Nowy Rok 2008

Życzymy nadziei na przyszłość, miłości bezustannej i przebaczenia na codzień... Wszystkiego Dobrego !

Anka i Zespół

10 lat cierpienia

Mam na imię Renata. Po wielu wahaniach zdecydowałam się opowiedzieć Wam swoją historię, chociaż od tamtego dnia minęło już 10 lat. A może właśnie dlatego, że minęło tyle czasu, a ja nadal zmagam się z przeszłością.

Nie byłam zwolenniczką aborcji, nie byłam głupiutką nastolatką, miałam stosunkowo dobrą sytuację materialną i mogłam podjąć trud samodzielnego wychowania dziecka. A jednak strach i presja psychiczna sprawiły, że podjęłam najgorszą decyzję w swoim życiu.

Ale od początku:

Mając dwadzieścia kilka lat poznałam mężczyznę, który wydawał się księciem z bajki. Szybko okazało się, że jest żonaty. Jednak skutecznie karmił mnie opowieściami w stylu "moje małżeństwo to fikcja", "nic nie łączy mnie z żoną", itp. a ja głupia, wierzyłam. Były wspólne wakacje, potajemne schadzki, zabawy sylwestrowe. To wszystko jeszcze bardziej utwierdzało mnie w przekonaniu, że jeśli będę cierpliwa, to ziszczą się moje marzenia o wspólnym życiu.

Pewnie taki stan trwałby do dnia dzisiejszego (nadal są małżeństwem), gdybym nie zaszła w ciążę. Bardzo bałam się mu o tym powiedzieć, ale gdzieś w głębi cieszyłam się, że teraz będziemy mogli wyjść z ukrycia, że wreszcie będziemy mieć nasze własne życie. O naiwności! Gdy powiedziałam mu, że będziemy mieć dziecko, milczał z kamienną twarzą. Mówiłam do niego, a on nadal milczał. Na następny dzień to samo. Ani słowa!!! Zaczęłam płakać i błagałam, żeby coś powiedział. Dalej cisza. Odchodziłam od zmysłów. Od ukochanego człowieka wiało chłodem teraz, gdy najbardziej go potrzebowałam. Nie pamiętam po jakim czasie wreszcie przemówił: "Jeśli urodzisz, to zniszczy moją rodzinę". To było wszystko co powiedział... Na zabieg pojechała ze mną koleżanka. W swoim portfelu znalazłam potajemnie wsunięte przez niego pieniądze. Nie miał odwagi mi ich wręczyć. Po pewnym czasie usłyszałam, że zabieg to była moja decyzja...

Dziś wiem, że nie wolno budować swojego szczęścia niszcząc cudze. To zawsze obróci się przeciwko nam.

Wpadłam w depresję, coraz częściej miałam koszmary nocne, zaczęłam unikać znajomych z dziećmi. Miesiące mijały, a ja coraz bardziej czułam się winna i straciłam poczucie sensu życia. Każda miesiączka przypominała mi o tamtym krwawieniu i bardzo, bardzo pragnęłam przestać być kobietą. Przyszła pierwsza rocznica, kilka godzin spędziłam na cmentarzu. I znów wszystko wróciło jakby wydarzyło się wczoraj. Próbowałam ułożyć sobie życie, ale bezskutecznie. Nie potrafiłam zaufać, panicznie bałam się, że zajdę w ciążę i cały koszmar wróci. To rujnuje każdy związek. Podświadomie cały czas czekam na karę, jaka musi mnie spotkać za to co zrobiłam. Wielokrotnie miałam ochotę wykrzyczeć całemu światu, jaka niesprawiedliwość mnie spotkała. 10 lat samotności, żalu, goryczy, poczucia odrzucenia i potępienia, strachu, że moja tajemnica ujrzy światło dzienne, to cena tej jednej jedynej decyzji.

2 lata temu podjęłam terapię, która trwa nadal. Przede mną jeszcze długa droga i wiele pracy, tysiące chwil zwątpienia, gdy znów będzie brało górę poczucie beznadziejności i chęć zatopienia się we własnym bólu. Z drugiej strony coraz częściej pojawia się wiara, że uda mi się rozpocząć nowe życie.

Dziś patrząc na problem aborcji przez pryzmat własnych doświadczeń nie potępiam kobiet, które podejmują tą trudną decyzję. Wiem, że wiadomość o ciąży spada na nas jak grom z jasnego nieba i wpadamy w panikę. Myślimy tylko, jak "rozwiązać problem". I każda z nas naiwnie wierzy, że to wszystko co powiedziano o syndromie poaborcyjnym, jest grubo przesadzone, że my damy radę, bo wiemy co robimy. Szybko okazuje się, że rzeczywistość jest dużo gorsza.

Jeśli mój list sprawi, że ktoś poczuje się mniej osamotniony i wyobcowany, to uwierzę, że warto było jeszcze raz wrócić do tych bolesnych przeżyć.

Renata

(imię zostało zmienione)

Święta Bożego Narodzenia

Z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia życzymy Wam nadziei, miłości i przebaczenia, niech święta te będą inne niż dotychczas - radosne i pełne nowej wiary...

Anka i Zespół

Aborcjonista mówi studentom medycyny jak okłamywać pacjentów

12 grudnia 2007, LifeSiteNews.com


Dr. Alberto Hodari 9 listopada 2007 miał wykład dla studentów Uniwersytetu Wayne State w Detroit na temat swojej kariery aborcjonisty. W jego przemówieniu, powiedział studentom, że lekarze mają pewnego rodzaju pozwolenie na okłamywanie swoich pacjentów (34:05).

Wideo z całego wykładu z podpisami jest zamieszczone na Google Video. http://tinyurl.com/2fo7ef; wykład miał miejsce 9 listopada 2007.

W swoim przemówieniu Hodari mówił także o tym, że wyjechał do Meksyku aby robić eksperymenty na kobietach w ciąży, które zostały wyjęte spod prawa w Stanach Zjednoczonych (38:57). Zaprosił studentów by przyjść i przyjrzeć się w jaki sposób on przerywa ciąże (11:57), mówił również jak rzadko mył ręce między aborcjami ponieważ to niszczyło jego ręce (12:13).

"Słysząc mowę Hodariego, ktoś może pomyśleć, że Michigan jest trzecim światem," powiedziała dyrektor wykonawcza organizacji Studenci za Życiem Ameryki (SFLA) Kristan Hawkins. "Planned Parenthood narzeka na nielegalne aborcje, chociaż Hodari ma taki tłok w biznesie, że ledwo zdąży umyć ręce między zabiegami ".

Przewodniczący SFLA Ashley Tyndall powiedziała, "Kilka kobiet umarło na skutek przerwania ciąży przez Hodariego, a jednak komisja zdrowia w Michigan nigdy go nie sprawdziła . Ile kobiet musi umrzeć zanim biurokraci nakażą Hodariemu myć ręce i mówić pacjentom prawdę."

Więcej informacji na stronie: http://www.studentsforlife.org/